Merhaba sevgili okurlarım. Şu sıralar hayatımın bir bölümü hatta yoğun bir kısmı seyahat etmekle geçiyor. Eskilerin de dediği gibi seyahat et şifa bulasın sözünü de hatırlatmak istedim. Okurlarım bilirler kitapsız bir seyahat asla düşünemiyorum. Yine bu seyahatlerin birinde okumak yerine bir düşünce aldı beni, camdan dışarıyı seyre dalmama sebep olan belkide bir kar tanesiydi. İşte o kar tanesi beni öyle düşüncelere sardı ki, kendimi derin bir düş’ün için de düşünürken buldum. Yolculuk bittiğinde ve düşümden döndüğümde şuan sizinle paylaştıklarmı yaşadım: Ufacık bir kar tanesi olsam, karışsam karışsam … Şükre amade olsam, şükrüm ile kadem eylesem. Hışımdan noksan olsam, olsam da hasmımı bulsam. Yağan mübarek kar ile erisem, erisem… Kavurucu sıcaklık son bulsa. Yokluğun en derinine şahit iken, kademimle Rabbe bir kez daha, bir kez daha hayran olsam. Ben yokum, bir hiçim, evvelim Allah, ahirim, amenna, Allah … Keşke varlığımın aslına erişsem, keşkem bir mana taşısa, heybemin bir sevinci olsa… Ah gözlerim, ellerim, ayaklarım; dilim lal olunduğunda, kilit vurulduğunda lisanıma, bir keşke çekmesem, ne olur, içimin ızdırabında… Eğilmese başım, diyeceklerim bir umut olsa. Düşmese gözlerim, ayaklarımın altında ezilmese. Bir taş olmak istemesem, istemesem. Rabbe teslim olsam, gözlerim ardımda kalmasa. Ahir zamanın gafletinde boğulmasam, boğulup da var olanımı rezil rüsfa eylemesem. Bir garibin duasına karışsam, karışsam. Saflığa, temizliğe, ruhumun şadına erişsem. Kaybolacaksam, şehidin duasında kaybolsam, yüreği yananın duasında olsam. Uykunun lezzeti şehidin damağındadır illaki, o uykunun komşusu olsam. Olsam da makamının ihtişamıyla uyansam. Kamaşacaksa gözlerim ihtişamıyla kamaşsa … Açan her bir tohumun gökyüzüne selam vermesi gibi, kabuğumdan her geçen gün bir daha, bir daha, Rabbe tekrar şükrüm ile selam dursam. Yetti belki gıyabımdaki arayış ama bu gıyapta meftun olan, ben olsam. Bir çok serpilsem, serpilsem, şadım ile ihtiyacı olana. Geçen, geçici olanın içinde sayılmasam, sayılıp da kaybolanlardan olmasam. Zihnim bu kadar ahir zamanın gıyabında savaşırken, hançerim körelmese, atılan bir yoklukla savrulup gitmesem. Ben yoruldum demek azmime hakaretse eğer, bu hakarete meydan okuyan bir azmi daha bulsam. Bu kadar çok ahir zamanken, gözlerim sadece ümide, bir nebze de olsa umuda açılsa…
Tekrar, tekrar yağsam, bir kar tanesi gibi erisem, erisem ve tekrar yağsam, bir son da helak olup da ziyan olmasam, kavrulan sahraya, bir umut da ben olsam. Asılmasa gözlerim, öylece sabit kadem dursa Nur-u Hüda’da, kapanmasa gözlerim, engel olmasa hasretliğime… Bitmese, bitmese içimdeki bu sonsuz olan. Ben sonumu, sonsuzuma ağlasam, ağlasam, ağlasam… Gözlerim, bayram seherine ulaşsa. Yaşımın bir manası olsa, yaşlandırdıkça tekrar tekrar yaş eylese… Satırlarımın başı hiç olmasa, olmasa, olup da son bulmasa …
Güzel bir hafta sonu geçirmeniz dileklerimle, kalın sağlıcakla…
