Bekleriz…
ilk adımdır anne karnına olan yolculuğumuz, onun da zamanı vardır ya hani o zaman dolana dek bekleriz.
Beklemek,
İnsanoğlu bekleme ile hamur haline gelmiş birer çile yumağı gibidir aslında
beklemekle geçiyor yaşam denilen şu karmaşa…
beklemekle geçiyor yaşam denilen şu karmaşa…
9 ay 10 günlük bir start alma ile başlıyor zaman denilen kargaşa,
hep beklemekti insanoğlunun işi.Ve doğarız,
ilk nefesi almayı bekleriz, o ilk nefes ciğerlerimize girer girmez de büyümemizi beklerler,
daha dünyaya gözlerimizi açmadan biz bedenimize büyük gelen bir büyüme dönemine şartlandırılırız
daha dünyaya gözlerimizi açmadan biz bedenimize büyük gelen bir büyüme dönemine şartlandırılırız
dilek ile bencillik arası geçen bu süreç halinde elimiz mahkum büyürüz.
Çocukluğumuzun o en şaşalı derebeylik zamanlarını bir anda göz ardı edercesine isteriz ,
isteriz ki büyüyelim, hayatın peşinden koşmak yerine onun yanından ışık hızı ile geçelim.
bekleriz işte.
Bekleriz,
Bir haberi, bir fırsatı, bir işi,bir kişiyi.bir an’ı,güneşi bekleriz hiç olmadı,
doğsun ,umut getirsin diye bekleriz gelecek olan günden medet umarız.
yağmuru bile bekleriz, yağdıkça arınacağımızı zanneder,
günahlarımıza kefaret tutarız her yağmur damlasını,
ıslanmaktan çok huzur bulmayı isteriz o istekle yağsın diye bekleriz.
Mevsimlerin bir biri ardına ilahi sistemle nasıl da geçiş yaptıklarını,izleriz,
sıradaki görüntünün gidip ardından yeni bir mevsimin gelmesini isteriz nefsani bir istekle,
doğanın birer mucizesi sayılan dört evrenin çarçabuk geçmesini isteriz
beklemek olsa da doğanın kanunlarında biz o kanunlara karşı gelmek gibi bir büyüklük gösteririz.
Hayat o kadar hızlı ki , aman sonra yetişemeyiz falan gelecek mevsime.
O sabırsızlık ile her mevsim kendi belirlediğimiz zaman süreçleri içinde geçsin isteriz .
beklemek insanın yaratılış hikayesinin başlığıdır aslında.
beklemeden ne dünya ne insanlık meydana gelmiyor.
Yavaş yavaş ilerleyen bir kurgudur aslında insanın hayatı,
nerede ne yaşayacağını bilmeden geçen ömrün tespih taneleri gibidir hayat denilen tünel.
Işığı gördük mü ” Tamam” deriz, yolun sonu görünüyor,
ne o ışık bitiş mi varış mı.. ?işte insanoğlunun bu ışığı anlama yetisi çoğu zaman bitiştir.
Kabullenmek bizlerin en zayıf noktalarından biridir aslında,
asıl güçlü olmamız nokta direnmektir, yaşamaya, insanca en çokta.
Bekleyenlerin ilki, en sabırlısı nedir diye sorsam kimi Peygamberlerimizin isimlerini söyler,
kimisi ay der, kimisi güneş,doğrusu ise bekleyenlerden en makamlısı en şereflisi Akıldır.!
Akıl ki,Allah Teâlâ’nın ilk yarattıklarındandır. Ve ilk akıl Sevgili Peygamberimizin aklıdır.
bunu kesinleştiren, netleştiren ve de günümüze;bizlere ulaştıran kaynak ise, ”Sahih-i Buhârî’dir.
Anne karnında başlayan hayat yolculuğumuz,bir musalla taşına getirilmek ile son bulurken;
insanoğlunun ömrü beklemek ile başlayıp yine beklemek ile biten ortak bir kaderin yaşanmasıdır.
insanoğlunun ömrü beklemek ile başlayıp yine beklemek ile biten ortak bir kaderin yaşanmasıdır.
Ve son durağımız bir musalla taşının üzerinde beklemektir
başucumuzda ise son görevini yapmak ile kendine vazife edinmiş,
ya kan bağımız olan bir can, ya da bir dost olur.
Ömrün bittiği son noktadır helâlik faslı,
beklemek o gün yerini vuslata bırakır bir maraton daha sona ermiştir çünkü.
Velhasıl kelâm, beklemek iyidir ,
sabrın başlama süreci, akıl ile kalbin denge de durma biçimidir
iyi ile kötüyü ayırt etmenize yarar sağlar beklemek.
Vaktinden evvel olacakları istememektir beklemek,bekle ki sabrın mükâfat bulsun,
o mükâfat seni hak ile buluştursun.Hayrını Mevlâ’dan dileyerek beklemek biz insanoğlunun akli melekelerindendir.
o mükâfat seni hak ile buluştursun.Hayrını Mevlâ’dan dileyerek beklemek biz insanoğlunun akli melekelerindendir.
beklediğiniz her ne varsa hayırlısı ile gerçekleşmesi dileği ve duasını bırakıyorum yanınıza,
almayı unutmayın.
almayı unutmayın.
Saygılarımla.
