yağmur dindi ey nakkaş!

kapandı çoktan kalbimde açtığın ince kesikler.

serin sağanaklarla bir gül seyriydi  aynalarda yaşanan,

eksiliyoruz eski bahçelerde  ahenkli yalnızlıklarlardan.

aynalı mağaralardan çıkmayı istedi hep güzelce kız,

ah bu kördüğüm

ah bu karartma geceler!

 

sözcüklerden arta kalan renkler gölgeler

ah bu yangın ah bu pervaneler

gün ışığı serpiyor avuçlarıma genç nakkaş

yaşlı bir çınar altında serçeler toplanıyor

gül benizli bir hançer soluklanıyor dudağımda

kuşatılıyor gece

 

yağmurlu bahçelerin erguvani izlerinde kanatıyorum  yaralarımı,

nakkaştım bir zamanlar,

desenli mevsimlerinbahçelerinde

işledim aynalara kuytu ayrılıkları,

belli ki çocuktum daha.

tanrı yalnız kalma korkusunu bağışlamıştı bana

söyle güzelce kız,

hangi yağmurların izi kaldı penceremizde?

nakkaştım bir zamanlar yeşilırmak vadisinde,

rüzgarların koynundaydık  misket elması güzelliği sevgili ile,

mor sümbüllerin beyaz uykularında yangılıydı sevdamız.

sevme sanatının ustası olduğumu söylerlerdi,

minyatürlü şadırvanlar önünde  bırakılanlar.

oysa yalnızlığı seçmişti nakkaş, kanlı yüzük parmağına.

 

utangaç denizleri sürüklerdi peşi sıra dans eden serçeler,

güzelce kız korku eşiklerinde  bırakırdı kendini sevdalığına.

lavanta kokulu günah aşkı soyunurdu  yeşilırmak vadisinde.

nakkaştım bir zamanlar unutulmuş aşk mektuplarında,

hüzünkeş gecelerde yangılı sevmiştik ateşböceklerine inat.

 

ah sevgilim ah! Ne zaman biter bu kafeslik,

örselenmiş bu tomurcuk bahçesi,

bir yalıboyu eviyiz artık yeşilırmak kıyısında.

ferhat ve şirin masalları okuyorum

cumbalarından güz çocuklarına.

elmalıklarda yitirmişim vurulan turnaları,

şakıdım durdum seni gül dalında.

ey nakkaş   turkuaz bahçemde

rengini yalıboyu evlerinin yalnızlığından almış yaslı rüzgarlarımız

nakışlanıyor  gülün ömrüne, ismin

tuğralarla yazılsın,ayrılığımız

melankolik kuşların kanatlarına.

 

bir gün beyaz bir mektupla geleceğim sana,

sevdan yeşilırmaktır muştulanmış baharlarda

şiir sızıyor penceremden nakkaş!

uçmayı öğreniyor yeniden kanatlarım.

gidecek yerim yok,

şimdi senden bana kalan kusursuz unutuşlar.

 

kanatlanıyor bir çift güvercin yalıboyu evinin kimsesiz saçağından

soyunuyoruz lavanta kokulu kadim ve asil aşkı

sabahçı kahvelerinden geçerek,

artık yalnızız ömür boyu yalnızız nakkaş.

 

Ömriye KARATAŞ

Amasya Belediyesi 5.Ulusal Mihri Hatun Şiir Yarışması

Serbest Vezin İkincilik Ödülü 2015