Anadolu’nun en buhranlı döneminde, bitmek tükenmek bilmeyen ıstırap, acı, ölüm, hastalık ve ümitsizliğin yoğun olduğu bir dönemde doğmuştu Yunus Emre. Etrafına sevgi tohumu ekmeye gelen gönül dostu Anadolu’nun en buhranlı döneminde ışığıyla, hissiyatı ve bakışıyla aydınlatması, insanlığa bir moral olmuştu, manevi destek olmuştu. Âşık Yunusun isteği de insanların yanan yüreklerine, acılarına sevgiyle çözüm bulmaktı. Öyle de oldu ve aşk merhemini sürdü insanlığa, öyle ki zamanımızda halen daha canlılığını, bakış perspektifine şahit olmaktayız…

‘’ Ben gelmedim dava için, benim işim sevi işi

Dostun evi gönüllerdir gönüller yapmaya geldim’’

Ne güzel bir bakış ve iştir o. Gönüller yapmaya gelen bir gönül. Hiçbir dava gütmeden, insanlığın sevgisi için kardeşliği için uğraşan garip bir derviş. Bazen düşünüyorum da insanlık için canını ortaya koyan, kendinden de geçen, derdi millet olanların çoğu garip gitti bu dünyadan. Hiçbir şey istemeden hiçbir şeye sahip olmadan… Kendilerini düşünecek zamanları dahi olmamış. Bazıları da var ki zamanında kıymeti dahi bilinmemiş ne yazık ki… Asırların eskitemediği ve fikirleriyle dipdiri kalan Âşık Yunus’un üzerinden asırlar geçse de o şiirleriyle ve Hakk’ı arayışıyla unutulmadı. Öyle bir sevdası vardı ki gözünün değdiği herkesi sevgiyle kucaklıyor ve muhabbetine alıyordu. Kalbindeki Aşkı gönüllerde görerek tatmin oluyordu Âşık Yunus.

‘’Ben Ay’ımı yerde gördüm, ne işim var gökyüzünde

Benim gözüm yerde gerek bana rahmet yerden yağar’’

Rahmet yerdeyse o zaman ne işimiz olur gönül kırma ile. Bir gönül kırıp da kıldığın namazı sorgulamada bize gayet yardımcı oldu Aşık Yunus; camiler dolsa ne yazar, bir gönül kırıldı ise.

Bugünlerde Ramazan ayına elveda derken, bir bayramı yaşıyoruz ve bir Yunus bakışına da çok ihtiyacımızın olduğunu düşünüyorum, bu yüzden sizlerlerle Aşık Yunusu hatırlamak istedim kısaca. Kırılan gönüllerin buluşması, vuslatın son buluşu, tebessümün ön planda oluşunun, insanlığın bayramı olduğunu düşünerek Yunus’ca ‘gelin biz de bu bayramda gönüller onaralım, insanlığı tekrar yüceltelim, unutulan değerleri tekrar canlandıralım … Buna çok ihtiyacımızın olduğunu düşünüyorum.

‘’Gelin tanış olalım, işin kolayın tutalım

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.’’

Dünya dahi bize kalmaz iken, dünyalık her meşgale içinde neden kıralım ki gönülleri, gönüller sevmekle şad olur, öyleyse; sevmek çok iyi bir sevilmek projesidir. Ümidim odur ki, sevgi ile şad olan gönüllerimizin daim olması ve sevgisini tüm kainata yayılması … Nasıl ki Aşık Yunus buhranlı bir dönemi aydınlattı sevdisiyle, bizler de yaralarımızı, acılarımızı, kederlerimizi, küsmüşlüklerimizi sevgi ile yıkayalım, bu bayram da bize vesile olsun…

Tüm okurlarımın bayramını can-ı gönülden kutlar ve bayramlarının bayram olmasını ümit ederim …