Ankarada’ydım ve 15 Temmuz’un 1. Yıl Dönümü’nde Ankara’lı hemşerilerimin heyecanına ortak ve destek olmak için arkadaşım Selahattin ve Ahmet ile yollara çıktık. Aydınlıkevler’den bir araçla Dışkapı’ya kadar ulaştık. Burada girilmemesi gereken yollar büyük kamyonlarla kapanmıştı. Yürüyüş güzargahı Ulus’a girmek için polis ana kontrol noktasına girerken kimliğimi almayı unuttuğumu farkettim. Böyle bir günde ve kimliksizdim. Fakat polise sözüm hazırdı:”15 Temmuz’da kimlik sormadın da, şimdi mi soruyorsun? diyecek ve bayrağımı sallamaya devam edecektim. Gerçekten de, binlerce yaşlısı-genci, bazı aileler 5-6 aylık yavrularını çocuk arabalarına koyarak ve ellerinde al bayraklarıyla ve inançla yollardaydı.

  Bu ne aşktı Allah’ım, kalabalıktan yürümenin ve bazen nefes almanın zorlaştığı bu gecede, bazı engellilerin ve omuzlarında çocuklu ailelerin gözüpek yürüyüşü görülmeye değerdi. Bu asla bir parti yürüyüşü değildi. Vatan ve özgürlük uğrunda Kahraman Milletin bir tören geçidiydi.

  Ulus’a, ilk tarihi meclisin yanına gelince 5 km.lik Türk Bayrağı’nın açılışı yapılıyordu. Bazı vatandaşlarımız da 250 şehidimizin fotoğraflarını taşıyordu. Şehit fotoğrafları arasında Mahir Ayabak’ı gördüm. Sanki bana gülümsüyordu.“Gel otur yanıma, Orada ne işin var senin” dercesine yanımdan geçerken ona dokundum. Konuşmadan geçti gitti yanımdan! “Ayabak” bana gecenin Aydede’sini hatırlattı. Ay, tepemizdeydi ve şehitlerimize üzüntüsünden yarısını karartsa da, diğer yarısıyla pırıl pırıldı ve yürüyenlerin yollarını aydınlatıyordu. 17 yaşındaki Mahir Ayabak, işte böyle bir gecenin sabahında şehadete koşmuştu: “Ne zaman, bu kadar vatan ve bayrak aşkıyla yüreğini doldurdun sevgili oğul?  Bizler gibi, nice cuntalar ve dost görünür nice hainler ve kuklalar görmüş yaşlılar varken, niçin sen bizden önce göğsünü kurşunlara siper ettin? Oysa önünde yaşanacak nice yıllar vardı. Televizyon başında oyalanmadın? Fakat bilesin ki, O pak alnın Peygamberimiz tarafından öpülecektir.”

    Öğrendik ki, Mahir Ayabak İstanbul’da bir pastahanede çalışmış ve geleceği için de Rusça ve Almanca öğrenmişti. 15 Temmuz işgal girişimini duyunca, 23.30’da çalıştığı yerden Atatürk Havalimanına koşarak gitmişti. Cuntacıların elinden Havalimanı’nın alınmasına yardım etmekteydi. Gözüpek-Kahraman Türk evlatlarından önde olanlardan Mahir Ayabak, yılmamış, ancak hainlerin 3. saldırısında kurşunlardan kurtulamamış ve sabaha karşı şehit olmuştu. Allah, anne va babasına sabırlar versin. Düşünüyorum da, “Televizyonlarda gençleri zehirleyen nice garip diziler yerine, bizleri ve kahramanlıklarımızı anlatan ne kadar çok millî senaryomuz var! Umarım yetkililer, gençlere örnek olacak “Diriliş ve Payitaht gibi” nice Ayabak’ların dizilerini çekerler…

   Bu arada diğer şehit aileleri gibi, Ayabak Ailesi de hainler için idam istiyor. Evet,  vatan hainlerinin, bilerek insan öldürenlerin idam ve çocuk taçizcilerinin hadım edilmesi için Halk Oylaması yapılmalı! Demokrasi halkın yönetimi değil mi? Halktan korkmamalı!

    Yürüyüşümüze devam ederek, önce Kızılay’a ve ardından Meclis’e, tören yapılan yere yakın bir yerde “Kuranı Kerim Tilavetini, Meclis Başkanı ve Erdoğan’nın konuşmalarını dinledim. F-16 uçaklarıyla vurulan ve sonradan onarılan meclis binası üzerindeki “ışıklı-sesli” günün anlamını belirten mükemmel gösterimi izledim. Konuşmaların ardından eve geldiğimde sabah 06.30 idi. 83 yaşındaki annem tv izliyordu. Beni görünce, “ne oldu oğlum, yine ihtilal mi oldu?” dedi. “Evet” dedim. “Halkın ihtilali”!

   Şunu anladım ki, bu milletin tarihi gibi, geleceği de kahramanlıklarla dolu olacak ve dünya mazlumlarının umudu olmaya devam edeceğiz. Ve “bu güzel kültürümüzün değişmesine ve genlerimizle oynanmasına izin vermezsek” sonsuza kadar yıkılmadan yaşayabiliriz. Aksinde bizi bir kaşık suda boğacaklar. Herkes bilmeli ki, 15 Temmuz İşgal Planı’nın bütün  kademelerinde; ABD-Haçlı-Siyonist İttifak’ının parmağı vardır. 1071’den beri Anadolu’da, 17 yaşındaki “Mahir Ayabak” gibi toprağa verdiğimiz binlerce şehidimizin aziz hatırası vardır ve bu asla unutulmamalıdır!

 15 Temmuz Kahramanlığı’nın başkenti Ankara’dan selam ve saygılarımla…